มณฑลเสฉวน แบ่งออกเป็น 18 นครระดับจังหวัด (Prefecture-level Cities) และ 3 เขตปกครองตนเองของชนชาติส่วนน้อย (Autonomous Prefectures) ได้แก่
@ นครระดับจังหวัด (Prefecture-level Cities) เป็นเมืองขนาดใหญ่ที่มีอิทธิพลทางเศรษฐกิจและการเมืองในภูมิภาคนั้นๆ และมักจะเป็นศูนย์กลางการคมนาคมขนส่งและวัฒนธรรม
@ เฉิงตู (Chengdu) เป็นเมืองหลวงของมณฑลเสฉวน และเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ การเงิน วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี การคมนาคม และวัฒนธรรมของภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน เป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดและเป็นที่ตั้งของหน่วยงานราชการสำคัญ
@ เหมียนหยัง (Mianyang)
@ เต๋อหยาง (Deyang)
@ กว่างหยวน (Guangyuan)
@ ซุ่ยหนิง (Suining)
@ เน่ยเจียง (Neijiang)
@ เล่อซาน (Leshan) - ที่ตั้งพระพุทธรูปเล่อซาน
@ จื้อก้ง (Zigong) - เมืองแห่งโคมไฟและไดโนเสาร์
@ ลูโจว (Luzhou) - เมืองแห่งสุราไป๋จิ่ว
@ อี๋ปิน (Yibin)
@ กว่างอัน (Guang'an)
@ ต้าโจว (Dazhou)
@ หยาอัน (Ya'an)
@ เหมยซาน (Meishan)
@ จือหยาง (Ziyang)
@ หนานชง (Nanchong)
@ ปาจง (Bazhong)
@ ปานจือฮัว (Panzhihua)
-
@ เขตปกครองตนเองของชนชาติส่วนน้อย (Autonomous Prefectures) เป็นพื้นที่ที่มีชนกลุ่มน้อยอาศัยอยู่หนาแน่น และมีสิทธิในการปกครองตนเองบางประการเพื่อรักษาวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของตน
- เขตปกครองตนเองชนชาติ ทิเบตอาป้าและเชียง (Ngawa Tibetan and Qiang Autonomous Prefecture) เป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์สูง ทั้งชาวทิเบต ชาวเชียง และอื่นๆ มีภูเขาที่สูงชันและธรรมชาติที่สวยงาม เช่น จิ่วจ้ายโกว และหวงหลง
- เขตปกครองตนเองชนชาติ ทิเบตกานจือ (Garzê Tibetan Autonomous Prefecture) เป็นพื้นที่ที่มีขนาดใหญ่และมีความสำคัญทางวัฒนธรรมทิเบตสูง มีภูมิประเทศเป็นที่ราบสูงและยอดเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ
- เขตปกครองตนเองชนชาติ อี๋เหลียงซาน (Liangshan Yi Autonomous Prefecture) เป็นที่อยู่อาศัยหลักของชนชาติอี๋ ซึ่งเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่แข็งแกร่ง