Nares ญี่ปุ่น ฮอกไกโด หุบเหวนรก กับบ่อน้ำร้อนโอยุนุมะ (Oyunuma pond)

บ่อน้ำร้อนที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่นี่ก็คือ บ่อน้ำร้อน อ้อยอั๋นอุมา (Oyunuma) มีลักษณะเป็นบ่อรูปไข่ ซึ่งจริงๆแล้วก็คือทะเลสาบปากปล่องภูเขาไฟของภูเขาไฟฮิโยริ (Hiyoriyama) มีเส้นรอบวงประมาณหนึ่งกิโลเมตร น้ำลึกสุด 22 เมตร ในอดีตเคยมีการนำกำมะถันจากที่นี่ไปทำดินปืนในปัจจุบันนี้กำมะถันก็ยังถูกขับพวยพุ่งขึ้นมากับไอน้ำร้อน 120 องศาเซลเซียส ทว่าอุณหภูมิที่ผิวน้ำจะแค่ 40-50 องศาเท่านั้น โคลนสีดำที่เห็นตามขอบบ่อก็คือโคลนที่มีก้อนแร่ไพไรต์ขนาดเล็กปนอยู่นั่นเอง

จุดศึกษาต่อไปซึ่งข้าพเจ้ายังไม่เข้าใจว่าทำไมจึงจัดให้มาอยู่ในวันนี้ก็คือ ภูเขาไฟโชวะซินซัง (Showa Shinzan) สูง 398 เมตร (ตามชื่อแปลว่า ภูเขาใหม่ที่เกิดในสมัยโชวะ) ถือได้ว่านี่คือภูเขาไฟที่อายุน้อยที่สุดในญี่ปุ่น จัดเป็นภูเขาไฟชนิดลาวาโดม เกิดขึ้นจากการระเบิดระหว่างปี 1943-45 โดยมีผู้บันทึกรายละเอียดไว้ว่า มี 3 ระยะ ดังนี้

ระยะที่ 1 ก่อนการระเบิด (28 ธันวาคม1943 - 22 มิถุนายน1944)
เกิดแผ่นดินไหวซึ่งบางวันมากกว่า 200 ครั้ง โดยมีจุดศูนย์กลางการเกิดแผ่นดินไหว (hypocenter) อยู่ใต้ทะเลสาบโทย่า จากนั้นจึงเลื่อนมาอยู่ ณ ที่ปัจจุบัน เกิดการปูดนูนขึ้นมาของแผ่นดิน เฉพาะในวันที่ 22 มิถุนายนวันเดียวนั้น สูงขึ้นกว่าเดิมถึง 150 เซนติเมตร

ระยะที่ 2 ระยะระเบิด (23 มิถุนายน1944 - 31 ตุลาคม1944)
เช้าของวันที่ 23 มิถุนายน เริ่มจากการมีควันลอยขึ้นมาก่อน ตามมาด้วยการระเบิด ความรุนแรงเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนในวันที่ 7 กรกฎาคม การระเบิดครั้งใหญ่ทำให้เกิดไฟไหม้ป่าไม้และบ้านเรือน

ระยะที่ 3 หลังการระเบิด (1 พฤศจิกายน 194 - กันยายน 1945)
หลังจากการระเบิด ภูเขาโชวะซินซังก็ก่อรูปร่างให้เห็นชัดยิ่งขึ้น แม้จะไม่มีการระเบิดแล้ว แต่ก็ยังคงมีควันลอยออกมาตลอดเวลา แม้แต่ในปัจจุบันนี้

ข้อมูลด้านธรณีวิทยาที่ลูกทัวร์พึงทราบก็มีเพียงเท่านี้แหละครับ ท่านสารวัตร ต่อจากนี้ พี่ลุงเสือใหญ่ก็จะทุ่มเทความใส่ใจทั้งหมดไปที่พิพิธภัณฑ์เบียร์ซับโปโร เพื่อตรวจสอบสารประกอบ ไฮโดรคาร์บอนอ็อกซิเดทว่าจะกลมกล่อมหอมจรุงจิตเช่นไรบ้าง