Lertsin 046 เขาหินปูนปีนยาก

Lertsin 046 เขาหินปูนปีนยาก

งานหลักที่ต้องทำในฐานะ นักธรณีวิทยา กองธรณีวิทยา กรมทรัพยากรธรณี คือ การสำรวจเพื่อทำแผนที่ธรณีวิทยา มาตราส่วน 1:50,000 พื้นทึ่ต่างๆ และงานวิจัยลำดับชั้นหิน แต่ด้วยความเป็นคนหัวอ่อนว่านอนสอนง่ายความรู้พื้นฐานด้านธรณีวิทยาค่อยข้างแน่น มีประสบการณ์สำรวจธรณีวิทยาภาคสนามหลายรูปแบบ เจ้านายจึงมอบภารกิจพิเศษให้ทำอยู่เสมอ

ปี พ.ศ. 2539 บริษัทข้ามชาติจากเบลเยี่ยม ที่ต้องการเข้ามาตั้ง โรงงานผลิตปูนขาวชนิดพิเศษในประเทศไทย ได้มีหนังสือขอความอนุเคราะห์ รมทรัพยากรธรณี ให้ช่วยสำรวจหาหินปูนคุณภาพสูงร่วมกับ ทีมสำรวจจากเบลเยี่ยม และฝรั่งเศส โดยพื้นที่เป้าหมายอยู่ที่ อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช ผมได้รับมอบหมายจาก ผู้อำนวยการกองธรณีวิทยา ให้เป็นหัวหน้าทีมสำรวจแบบงงงัน เพราะงานสำรวจแร่ไม่ใช่ภารกิจของผม ลูกพี่คงรู้ความในใจเลยพูดสั้นๆแบบไม่ต้องถามต่อว่า "อธิบดีสั่งมา"

ผมและน้องนักธรณีวิทยาอีก 3 คนคือ ป๋อง เป้า และ มืด ได้เดินทางไปปฏิบัติงานพิเศษครั้งนี้ เมื่อได้ประชุมร่วมกันเพื่อกำหนดแผนการสำรวจให้ชัดเจน ทำให้ทราบว่าพวกเขาเจาะจงพื้นที่มาแล้ว มีภูเขาหินปูนที่ต้องสำรวจรายละเอียดเพียง 3 ลูกคือ เขาหัวช้าง เขาคอกวาง และเขาน้ำไหล ตั้งอยู่ใน ตำบลท้องเนียน อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช เขตติดต่อกับ อำเภอดอนสัก จังหวัดสุราษฎร์ธานี ช่วงแรกของการสำรวจ เราไปพร้อมกันหมดในพื้นที่ที่เข้าถึงง่าย ผมได้อธิบายการลำดับชั้นหินของหินปูนบริเวณนี้ว่ามีทั้ง หินปูนคุณภาพสูง หินปูนปนเชิร์ต และหินปูนเนื้อโดโลไมท์ ต้องทำแผนที่ธรณีวิทยารายละเอียด เพื่อจำแนกหินปูนแต่ละชนิดออกมาให้ชัดเจน ระหว่างการสำรวจ หัวหน้าทีมชาวเบลเยี่ยม แสดงความแข็งแกร่งด้วยการเก็บตัวอย่างหินมากมายใส่กระเป๋าสะพายหลัง กะน้ำหนักว่าเกิน 30 กิโลกรัมแน่ แต่ผมไม่เก็บเลย มีค้อน แผนที่ เข็มทิศ เป้สะพายข้าง ใส่สัมภาระส่วนตัวพอแล้ว หัวหน้าชาวเบลเยียมพูดกระแนะกระแหนว่าเป็นนักธรณีวิทยายังไงฟะไม่ยอมแบกหิน เลยโต้กลับว่า ภารกิจครั้งนี้ คือ มาใช้สมองใช้ภูมิปัญญา ช่วยบอกสภาพภูมิประเทศ สภาพธรณีวิทยา แนะนำแนวทางการสำรวจรายละเอียด และถกปัญหาวิชาการ ไม่ได้มาขายแรงงานตัวอย่างหินเป็นหน้าที่ของคุณ (มึง) ถ้าอยากให้ผม (กู) ใช้แรงงานแบกหิน จ้างคนงานมาแบกก็ได้ ภูเขาหินปูนลูกที่เรามาสำรวจร่วมกันครั้งแรก เป็นเขาลูกโดด จึงสอนเทคนิคการกำหนดตำแหน่งอย่างแม่นยำโดยการตัดกิ่งไผ่ยาวสัก 3 เมตร ด้านปลายเอาผ้าสีที่เตรียมมาผูกไว้ แล้วเอาไปผูกบนต้นไม้ใกล้ตำแหน่งหินโผล่โดยให้สังเกตว่าผ้าสีอยู่สูงกว่ายอดไม้ เมื่อเราลงมาด้านล่างแล้วมองกลับไปบนเขาจะเห็นผ้าสีที่ผูกไว้ชัดเจน สามารถกำหนดตำแหน่งลงในแผนที่ได้อย่างแม่นยำ หลังจากนั้นหัวหน้าชาวเบลเยี่ยมเลยซื้อผ้าสีแจกทุกคน

เมื่อถึงเวลาต้องสำรวจรายละเอียด ได้แยกเป็น 4 ทีม เป้าประกบชาวฝรั่งเศสสำรวจเขาหัวช้าง ที่มีขนาดใหญ่สุดคือกว้าง 2 กิโลเมตร ยาว 4 กิโลเมตร ยอดสูงสุดไม่เกิน 200 เมตรจากพื้นราบ ด้านเหนือ ติดทะเล ป๋องประกบชาวเบลเยียม สำรวจเขาคอกวาง มืดประกบชาวเบลเยี่ยมสำรวจเขาน้ำไหล ส่วนผมประกบหัวหน้าเบลเยี่ยม มีหน้าที่แรดไปทั่ว แล้วแต่ท่านหัวหน้าอยากรู้อะไร สนใจพื้นที่ไหนเป็นพิเศษจะพาไปดู

เมื่อถึงเวลาต้องเดินตัดยอดเขา ผมบอกทุกคนว่า ขอให้จำไว้ว่าเขาหินปูนปีนยาก มีลักษณะภูมิประเทศแบบคาสต์ มีหน้าผาแน่นอน อย่าลืมว่าหน้าผาสูงเพียง 5 เมตร เราก็ไปต่อไม่ได้แล้วเพราะไม่ได้เตรียมอุปกรณ์ปีนเขา ยิ่งถ้าต้องเดินไต่สันเขายิ่งลำบาก ภูมิประเทศแบบคาสต์ไม่ใช่พื้นที่ที่จะมาเดินเล่นง่ายๆ ดังนั้นถ้าบ่ายโมงแล้วยังไม่ถึงยอด ขอให้เดินย้อนกลับทางเดิมทันที

5 โมงเย็นวันนั้น ป๋องและมืด ลงเขามาตามกำหนด แต่เป้ากับนักธรณีวิทยาชาวฝรั่งเศส และคนงานช่วยแบกตัวอย่างหินยังไม่ลงมา ใกล้มืดก็ยังไม่ลงมาอีก เริ่มกระสับกระส่าย ผมตัดสินใจนั่งรถตระเวณบอกชาวบ้านรอบเขาลูกนั้นว่า ถ้าพบชาวไทยและต่างชาติลงมาจากเขาให้ช่วยพาไปส่งที่ขนอมจะมีรางวัลให้ พอมืดลงหัวหน้าเบลเยี่ยมขอให้ผมไปแจ้งหน่วยกู้ภัยให้มาช่วยค้นหาด่วน ขณะนั้นเรายังไม่มีหน่วยงานกู้ภัยชัดเจน ทั้งที่ใจร้อนรุ่มแต่ได้บอกหัวหน้าเบลเยี่ยมไปว่า ทั้ง 3 คนคงแค่หลงป่าเท่านั้นไม่ได้รับอันตรายใดๆ เพราะถ้ามีอุบัติเหตุกับใครคนใดคนหนึ่ง ที่เหลือก็คงลงจากเขามาขอความช่วยเหลือนานแล้ว นอกจากคนพร้อมอาวุธ มีสัตว์ป่าเพียงชนิดเดียวที่ทำให้ 3 คนเกิดอันตรายพร้อมกันได้ มันคือ "ผึ้งหลวง" ได้สอบถามชาวบ้านแล้ว ไม่เคยเห็นรังผึ้งหลวงใหญ่บนเขาลูกนี้ ดังนั้นมั่นใจว่าพวกเขาหลงป่า ถ้าเราส่งคนขึ้นไปตามหาตอนมืดค่ำคงยากมาก คนขึ้นไปตามอาจหลงอีกก็ได้ เพื่อป้องกันอันตรายใดๆเพิ่มเติม รุ่งเช้าค่อยส่งคนขึ้นไปดีกว่า

พวกเราทั้งหมดกลับไปนั่งปรึกษากันในที่พัก พร้อมประสานหาคนชำนาญพื้นที่เพื่อเตรียมขึ้นค้นหาทันทีในวันรุ่งขึ้น แต่ฟ้าเห็นใจประมาณ 3 ทุ่ม ชาวบ้านขับรถปิ๊คอัพพาทั้ง 3 คนมาส่ง เราดีใจมาก ไม่สอบถามอะไรเลย ให้พวกเขากินข้าวปลาอาหาร และเข้าพักผ่อนทันที

วันรุ่งขึ้น นักธรณีวิทยาชาวฝรั่งเศส ไม่ยอมไปทำงาน ขอพักผ่อน 1 วัน เข้าทางเลย อยากพักอยู่แล้ว เข้าไปคุยกับเป้าว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกว่าบ่ายโมงยังไม่ถึงยอดสูงสุด เขาจะกลับแต่ไอ้ฝรั่งเศสไม่ยอมกลับ มันคุยว่าเคยลุยมามากกว่านี้ที่อัฟริกา เลยไม่กล้าขัดใจมัน แต่เป็นแบบที่พี่ว่าไว้จริงๆ เจอหน้าผา เสียเวลามาก พอถึงจุดหนึ่งต้องเดินไต่สันเขา ยิ่งไปได้ช้า จะย้อนกลับก็ยากเกินไป ดูระยะทางจากแผนที่ เหมือนไม่ไกลเลยลุยไปกับมัน จนพลบค่ำ โชคดีที่คนงานเก่งมาก ช่วยหาวิธีจุดไฟนำทางไปจนถึงเขาด้านเหนือ แต่ดันเจอน้ำทะเลขึ้น เลยนั่งรอบนเขาอีกเกือบ 3 ชั่วโมง พอน้ำลดจึงลงมาได้แล้วขอให้ชาวบ้านพามาส่งนั่นแหละ เป้าเอ๋ย เองโชคดีวุ้ยที่ได้เรียนภาคปฏิบัติ เรื่องหลงป่า พี่รู้แต่ภาคทฤษฎีเท่านั้น

การสำรวจครั้งนี้ใช้เวลาเกือบ 1 เดือน เก็บตัวอย่างหินปูนมากมายหลายชนิดไปวิเคราะห์ทั้งทางเคมีและฟิสิกซ์ที่เบลเยี่ยม ผ่านไป 3 เดือน ได้ข่าวมาว่าผลการวิเคราะห์ออกมาแล้วพบว่ามีคุณสมบัติไม่เหมาะที่จะใช้เป็นวัตถุดิบหลักในการผลิตปูนขาวชนิดพิเศษ เสียดายครับที่โครงการล้มเหลว แต่ก็แอบดีใจเพราะการปฏิบัติงานในครั้งนี้ ทำให้เราได้นักธรณีวิทยาที่มีความสามารถในการสำรวจภาคสนามเพิ่มขึ้นถึง 3 คน